Windykacja transgraniczna staje sie latwiejsza

|
Author:
2 min.

Pozycja wierzycieli, którzy posiadają wierzytelności poza granicami swojego macierzystego kraju, uległa poprawie w wyniku zmiany Rozporządzenia Bruksela I z dnia 10 stycznia 2015 r. Rozporządzenie Bruksela I określa, który sąd jest właściwy w sprawach transgranicznych.

Zmiana niniejszego rozporządzenia ma ważne konsekwencje dla międzynarodowej windykacji należności i powinna przyczyniać się do szybszego zakończenia roszczeń i sporów.

Co te zmiany oznaczają dla Ciebie, szczególnie jeśli chodzi o spory z partnerami biznesowymi za granicą?

Poniżej opiszemy dwie, najważniejsze z punktu widzenia wierzyciela, zmiany rozporządzenia Bruksela I.

W sporach transgranicznych zarówno wierzyciel jak i strona przeciwna mogą chcieć, aby sprawa była rozpatrywana przez sąd w kraju siedziby ich przedsiębiorstwa.

Jeśli spór ten jest już w trakcie rozpatrywania przez innego sędziego, sytuacja ta jest nazywana lis pendens . Według wcześniejszego rozporządzenia Bruksela I, pierwotnie wyznaczony sędzia musiał ocenić swoje kompetencje w zakresie podejmowania decyzji w sprawie w pierwszej kolejności. Dopóki ta decyzja nie została podjęta, drugi sąd nie mógł podejmować czynności w sprawie.

Wyobraź sobie, że masz spór sądowy z kontrahentem we Włoszech i zgodnie z umową właściwym do rozpoznania sporu jest sąd holenderski. Jeżeli twój włoski kontrahent zażądałby rozpoznania sprawy przez sąd włoski przed twoim wniesieniem sprawy do sądu holenderskiego, sąd holenderski musiałby odłożyć rozpatrzenie sporu do czasu podjęcia przez włoski sąd decyzji, czy jest właściwy do rozpoznania niniejszej sprawy. Taka sytuacja sprawia, że częste używanie lis pendens mogłoby spowodować spowolnienie sporów międzynarodowych.

Zgodnie z nowym rozporządzeniem Bruksela I decyzja należy nie do sędziego, który został pierwotnie wybrany do prowadzenia sprawy, ale do sędziego sądu określonego w umowie stron jak właściwy do rozpoznania sprawy.

Innymi słowy, jeśli uzgodniliście na piśmie, że właściwym do rozpoznania sporu jest sąd twojego kraju nowe Rozporządzenie Bruksela I ma na celu zapobieganie zakłóceniom w tej kwestii.

Oczywiście, ważne jest, aby jasno i jednoznacznie udokumentować swoje umowy z międzynarodowym partnerem biznesowym dotyczące właściwości sądu. Tylko wtedy będziesz mógł korzystać z szybszych procedur prawnych przy minimalnych szkodach dla Ciebie.

Jeszcze ważniejsze jest to, że zmiana rozporządzenia Bruksela I znosi procedury exequatur. Wyobraź sobie, że masz spór z francuskim kontrahentem i że holenderski sędzia wydał orzeczenie nakazujące stronie francuskiej zapłatę. Według pierwotnego rozporządzenia Bruksela I, decyzje sądowe mogą być wykonywane tylko pod warunkiem, że sędzia z kraju partnera biznesowego uzna orzeczenie i wyda nakaz egzekucji. Jest to tak zwana procedura exequatur. W naszym przykładzie, francuski sąd musiałby dopełnić wielu formalności, zanim możliwym byłoby wykonanie orzeczenia holenderskiego sądu. Te biurokratyczne czynności w oryginalnym rozporządzeniu Bruksela I mogłoby poważnie spowolnić wykonanie orzeczeń sądowych.

Zmienione rozporządzenie usunęło ten biurokratyczny krok z egzekucji wyroków sądów zagranicznych. Uznanie orzeczeń przed sądem w kraju dłużnika nie jest już konieczne.

W przyszłości można będzie egzekwować orzeczenia sądu holenderskiego bezpośrednio przed francuskim komornikiem, jak w naszym przykładzie, i zażądać wyegzekwowania należności wynikającej z takiego orzeczenia, z pominięciem uznania tego wyroku przez sąd francuski.

Proszę jednak wziąć pod uwagę, że zniesienie procedury exequatur dotyczy tylko procedur sądowych, które rozpoczęły się po 10 stycznia 2015.

Zmiana rozporządzenia Bruksela I prowadzi nas krok bliżej do uproszczonego i skutecznego postępowania sadowego pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Po raz kolejny, niniejsze rozporządzenie wskazuje na wielkie znaczenie przejrzystych umów z twoimi międzynarodowymi partnerami biznesowymi, w kwestii właściwości sądów. Aby w pełni skorzystać z rozporządzenia, należy sformułować jasne umowy z partnerami biznesowymi dotyczące właściwości sądów w razie ewentualnych przyszłych sporów.